Op 14/09/2014 was het AVLS-dag. Het was weer een hele tijd geleden dat we daar nog eens naar toe geweest zijn.
En aangezien Aisa zou komen, wilde ik echt wel graag gaan.
Dus zogezegd, zo gedaan...we schreven Mahika in voor de clubmatch. Nuka en Kendo bleven thuis. Nuka was net loops geweest dus dat was niet zo'n strak plan. En ja Kendo...die heeft het daar helemaal niet zo voor.

Dus we vertrokken al heel vroeg, want we moesten dik 2 uur rijden. Onderweg werd het achteraan in de koffer verschrikkelijk nat...want Mahika heeft een hekel aan autorijden. Uiteindelijk kwamen we toe. 
Het duurde een hele tijd voor we aan de beurt waren, waardoor ik steeds nerveuzer werd. Ik heb er eigenlijk een hekel aan om shows te lopen, maar ja :-)

Het was een heel gezellig dagje en ik heb veel mensen en hondjes nog eens terug gezien of voor het eerst gezien. Leuk om elkaar in het echt te leren kennen. En natuurlijk was Aisa ook van de partij. 
Aisa stond in dezelfde klasse als Mahika. En hoewel Aisa niet echt vlotjes wilde lopen (plankenkoorts denk ik ;-)) heeft ze het toch supergoed gedaan. Want ze werd Beste Jeugd en kreeg een U. Mahika kreeg een ZG. En was ook superflink. Ik was supersuperfier natuurlijk!

Het was een heel gezellig dagje en ik heb veel mensen en hondjes nog eens terug gezien. En natuurlijk ook Aisa. 
Aisa stond in dezelfde klasse als Mahika. En hoewel Aisa niet echt vlotjes wilde lopen (plankenkoorts denk ik ;-)) heeft ze het toch supergoed gedaan. Want ze werd Beste Jeugd en kreeg een U. Mahika kreeg een ZG. En was ook superflink. Ik was supersuperfier natuurlijk!

Amber was natuurlijk ook van de partij. En mijn klein prinsesje is ook superflink geweest. Zo is ze gaan knuffelen met de pupjes die aanwezig waren (Fientje, Malik), is ze ook bij de papa van Nuka (Binky) knuffeltjes gaan geven, en probeerde ze het Jack Russell maatje van Binky te 'dresseren'. Ze heeft zich enorm kunnen uitleven die dag. 

Aangezien ik zelf geen foto's genomen heb, heb ik er een paar geleend van Erna Akse, dankjewel hiervoor! 

Het was een geslaagd dagje!

Nuka vond dat het maar weer eens tijd werd om weer loops te worden...na 6 maanden...terwijl ze voor haar nestje pas om de 13-14 maanden loops was...
Het is hier dus weer poetsen en opletten geblazen. Het poetsen gebeurt voornamelijk door Kendo, want mevrouwtje laat alles maar mooi lopen. Toen we de eerste druppels vonden, was het eventjes uitzoeken wie nu loops was: Nuka of Mahika. We hadden wel een groot vermoeden dat het Nuka zou zijn, maar zo snel weer? Na paar dagen waren we 100 % zeker: het was Nuka.

Kendo is heel druk in de weer met poetsen en zijn snoet hangt praktisch constant in de 'private zone' van Nuka. Ook in de tuin wordt elk plasje van Nuka vakkundig gekeurd, daarna loopt hij te klappertanden.

Die eerste dagen lukt het nog wel. En normaalgezien gaat hij uit logeren, alleen was er een klein probleempje, waardoor hij dus nu ff langer thuis blijft, maar jongens we hebben het geweten hoor pfff! Nuka en Kendo worden hier gescheiden gehouden: de ene in de bench, de andere los en daarna wordt eens afgewisseld. Nu is het sinds 2 dagen verschrikkelijk. Ons ventje weet met zichzelf geen blijf en heeft, laat ons zeggen, heel veel goesting...De momenten dat hij los is, is er geen huis mee te bezeilen, hij ligt te jammeren, eet niet, hij probeert ons te berijden, hij dringt zichzelf net iets te nijg op. Ik heb er wel wat medelijden mee.
Maar nog heel eventjes doorbijten, morgen gaat hij normaal uit logeren.
En dat zal zowel voor ons als voor hem een verademing zijn denk ik.
Ik weet nu al dat ik hem ga missen, maar ik weet dat hij heel goed zit :-)

We hebben ondertussen al onze pupjes opnieuw bezocht, uitgezonderd 1. Zij woont met haar baasjes in Duitsland en dat heeft wat langer geduurd om te plannen, maar eindelijk is het ons dan toch gelukt: Op 20 juli 2014 was het zover, we gingen op bezoek bij Flora en haar baasjes. Flora is ook gekend als pupje paars. :-)

Na een ritje van dik 3 uur rijden en een tussenstop kwamen we, samen met Mahika, aan bij Flora.
Ze hadden ons horen toekomen en deden dus ook snel de deur open en daar was ze dan, onze Flora-muis, dolenthousiast om ons terug te zien (jaja, ze kende ons toch nog). Snel even dag zeggen tegen Flora en baasjes en dan ook Mahika uit de wagen gehaald. Was eigenlijk wel benieuwd hoe ze op elkaar zouden reageren, maar dat ging heel vlotjes, net of ze nooit gescheiden waren.

Na de eerste momenten en eens goed gedronken te hebben, zijn we even de beentjes gaan strekken. De baasjes hebben een boomkwekerij en er is dus heel veel ruimte om dit te doen. We gingen naar een weide op 5 minuutjes, waarlangs ook een riviertje stroomde onder de bomen.
Daar hebben de 2 zusjes eventjes heerlijk geravot. Zo zalig om hen bezig te zien.
Toen we terugkwamen, werden we ook hier getrakteerd op lekkere verwennerijtjes, dat was lekker! Nogmaals bedankt daarvoor Bettina en familie!
Nadat we wat bekomen waren en iets gegeten en gedronken hadden, zijn we terug naar buiten gegaan en hebben we ons lekker in de 'tuin' geïnstalleerd, met de hondjes. We hebben grappige en 'oh zo herkenbare' verhalen gehoord over Flora. Blijkbaar is het een echte sloper en heeft ze al een hele boel riemen en andere zaken kapot gebeten. (Tiens, zou het familie van Mahika zijn?). Ook van jagen weet ze wel wat af, zo is ze laatst achter een haas aan gegaan...met succes! Ze heeft hem daarna heel smakelijk verorberd, want er was niets van over. En als ik de verhalen hoor, lijkt ze in mijn ogen het meeste op haar papa. Die luistert ook alleen maar wanneer hij zin heeft ;-)
Verder is ze heel erg sociaal en wil ze het liefste van al alle klanten helpen die op bezoek komen op de boomkwekerij. Maar dat wordt niet door iedereen in dank afgenomen natuurlijk. 

Toen we in de tuin zaten, hebben we ook kennis gemaakt met de (land)schildpadden. Zo knap hoe Flora daar mee omgaat. We hebben ook geprobeerd om Mahika te laten kennismaken...laat ons zeggen dat ze heeel gefascineerd was en dat niets of niemand daar iets kon aan veranderen. Gelukkig hebben schildpadden ook de reflex om hun hoofdje in hun huisje te trekken bij gevaar....en dat gevaar was jawel, Mahika. Ineens hapte ze naar de schildpad zijn hoofdje, dat was wel even verschieten.

Ook Amber vond het ginder heel leuk, zo heeft ze eigenlijk de hele namiddag de kinderen zitten commanderen, taalverschil maakte voor haar niet uit :-) Springen op de trampoline, schildpadjes 'knuffelen', hondjes knuffelen, snoepjes afluizen,... het ging allemaal heel vlotjes.

Na een hele leuke namiddag was het al bijna avond toen we terug huiswaarts vertrokken. 'Time flies when you're having fun' wordt wel eens gezegd, maar ook hier kan ik het alleen maar beamen. Na afscheid genomen te hebben van Flora en haar baasjes, vertrokken we weer richting België. En daar werden we hartelijk verwelkomd (en besnuffeld) door Nuka en Kendo, want die hadden ons uiteraard ook superhard gemist.
Tot  de volgende keer Flora! Leuk je gezien te hebben. En wat voor leuke en knappe hond ben je geworden (maar daar twijfelde ik helemaal niet aan).

Na een hele tijd weer aftellen, was het dan eindelijk zo ver. De baasjes van Kinjo gingen op vakantie en Kinjo zou bij ons komen logeren. Jeeej, wat keek ik er naar uit om mijn 'kleine' puppy terug te zien en natuurlijk was ik ook razend benieuwd hoe Nuka, Kendo en Mahika zouden reageren.
Aangezien ik met Mahika niet echt problemen zag, ben ik eerst met Nuka, Kendo, Kinjo en de baasjes van Kinjo even een wandelingetje gaan maken. Ik hoopte dat zo de hondjes wat gekalmeerd waren en dat het makkelijker was. Onderweg ging het niet zo denderend eerlijk gezegd. Met Nuka was het niet echt een probleem, maar Kendo vond het toch niet alles. Toen we thuis kwamen hebben we eerst eventjes Mahika met haar broertje laten spelen. Daarna voor alle veiligheid toch Kendo zijn muilband weer op gedaan. Nu ja, we wisten van de vorige keren met Mahika dat de eerste momenten met haar ook niet van een leien dakje liepen, maar daarna ging het goed. We hoopten dus dat het deze keer ook zo zou lopen.
Maar helaas...

Toen de baasjes van Kinjo weg waren, heb ik nog heel lang met Kinjo en Kendo buiten gezeten. Soms ging het goed, maar dan ineens was het terug gedaan. Dus werd het even switchen met hondjes in de bench of los. 's Nachts stond Kendo zijn bench  naast de bench van Kinjo, dus hopelijk konden zo ook al een beetje aan elkaar wennen. De nacht zijn we goed doorgekomen. Alleen ben ik 's morgens wel een hele tijd vroeger opgestaan, zodat ik genoeg tijd had om de hondjes eten te geven en toch nog even te kunnen laten rondlopen voordat ik moest gaan werken. Ik zou pas 's middags terug thuis zijn. Ik heb het toen nog een paar keer geprobeerd om Kinjo en Kendo samen te laten lopen, maar het lukte gewoon niet. 
Ondertussen had ik wel al een back-up plan voor als het echt niet zou lukken.

Onder lichte 'druk' van mij, zijn we dan uiteindelijk toch (na meer dan een jaar vertraging) kennelpanelen gaan halen. Zo konden ze wel buiten zitten, zonder dat ze elkaar voor de voeten liepen. En met wat switchen tussen de hondjes in de kennel en los, zou het wel lukken. Die zaterdag hebben Kenny en ik dus onze kennel geplaatst. Eerst hebben we een put gegraven, zodat we betonijzers konden ingraven. Daarna konden we de panelen zetten. Na een dagje goed doorwerken (met hulp van de hondjes en Amber) is het dan toch gelukt: onze kennel was klaar. 

En er is dankbaar gebruik van gemaakt door de hondjes. Aangezien dat Kendo, tijdens de graafwerken in de bench had gezeten, mochten Kinjo en Mahika als eerste in de kennel. We hadden er een oude zetel in geplaatst en binnen de kortste keren lag mevrouwtje Mahika er al in. Kinjo was 'het slaafje' die ervoor mocht liggen.

Na de ietwat moeilijkere start, hebben we toch enorm genoten van Kinjo. Wat een knuffelkont is het toch en groot! Ohja vertelde ik al dat hij ook mooi is? Mahika vond het bezoekje van haar broertje ook super. Die 2 hebben met elkaar geravot dat het niet normaal is. En soms ging het er echt vrij wild aan toe.
Ik herinner mij echt een 'spelletje'. Het was gewoon schitterend om te zien. Mahika was op een takje of hoefje aan het kauwen en Kinjo wou het ook graag hebben natuurlijk. Hij cirkelde als het ware rond Mahika, met de staart omhoog, maar Mahika liet zich niet afleiden. Toen Kinjo een beetje verderop een lege plastic fles zag liggen, ging hij die pakken en begon daar wat mee te spelen. Aangezien de fles wat kraakte, werd de interesse van Mahika gewekt en mevrouwtje sprong recht om de fles af te pakken van Kinjo. Natuurlijk was hij niet echt geïnteresseerd in de fles, maar haastte hij zich naar het hoefje en jawel: Victory!! Kinjo had wat hij wou en Mahika? Tja, die probeerde natuurlijk om het terug te pakken. En zo konden ze uren doorgaan.

Na 10 dagen was de tijd gekomen dat hij terug naar zijn baasjes moest. Het was echt super om hem 10 dagen bij ons te hebben. Spijtig dat het met Kendo niet echt klikt, maar we hebben er wel van genoten. Wij, maar ook Nuka en Mahika, want jawel, mama Nuka vond het ook wel leuk.

Zoals jullie allemaal wel wat kunnen volgen hebben, was Mahika aka pupje 1, de pup die ik het liefste van al zelf wou houden. Ze leek (en lijkt) zo hard op haar mama. Vanaf de eerste blik was ik verliefd op haar. Ze kwam in het nest ook heel vaak gewoon tegen mij aan liggen/hangen/staan, met haar pootje op mijn been of arm. Maar helaas mocht ik haar niet houden.
Met heel veel spijt in mijn hart, heb ik haar toen 'afgegeven' aan hele leuke mensen met leuke kindjes en lekker dichtbij. 
Het afscheid was verschrikkelijk. Zij en haar broertje Mika (wolfsklauwtje) zijn hier wat langer gebleven dan de andere broertjes en zusjes, zodus had ik al 'extra' tijd gehad met hen. Op 15 december was het dan zover, ze zouden die dag allebei verhuizen naar hun nieuwe baasjes. Je weet wel: zo'n dag waar je superhard tegenop kijkt...maar ik had er een goed gevoel bij, ze gingen beiden naar superleuke mensen.

Uiteindelijk heb ik Mahika nog heel regelmatig gezien. Ze kwam hier een paar keer op 'vakantie' en dat was altijd super!
De laatste keer dat ze hier was vroegen haar baasjes of ze mocht terug komen. Door omstandigheden ging het niet meer...
Natuurlijk heb ik ze met open armen terug ontvangen, het blijft tenslotte mijn 'baby'tje'. Begin mei is ze terug naar ons gekomen.

En toen kwam het...gingen we op zoek naar een nieuw baasje voor haar of zou ik toch nog eens vragen aan Kenny of ik ze echt niet kon houden? Het zou echt supermoeilijk zijn om haar een 2e keer te moeten afgeven.
Na lang praten, hebben we dan samen beslist om haar toch hier te houden. Ze mag lekker bij haar mama en papa blijven.
Misschien was het wel het lot en moest het zo zijn...Ik ben natuurlijk super blij dat ze terug is. In ieder geval, ze is de dikste vrienden met Kendo en die 2 samen kunnen gewoon uren doorgaan. Ook Nuka vindt het superleuk, alleen zij 'zegt' sneller als het haar tegen steekt :-)
Het is een hele lieve en vrije pup die heeel graag kattenkwaad uithaalt en een meester is in het stelen. Hier hebben we duidelijk het laatste nog niet van gezien hahaha.

Na het lange aftellen, was het eindelijk zover. We hadden oppas geregeld voor Nuka en Kendo en konden dus met een gerust hart vertrekken. Want dat weekend (16-17-18 mei) zouden we op bezoek gaan bij Thorackje. 
Bij hem wonen ook nog Cheetah en Fango, de overgrootvader van de pupjes. We werden hartelijk ontvangen door de baasjes, waarvoor trouwens nogmaals onze dank!
Op zaterdag was het dan helemaal feest, want toen kwamen ook nog Aisa en Mika met hun baasjes langs. Zo kwam het dat we dus met 4 van de 7 pups samen waren, want wij hadden Mahika meegebracht. Helemaal happy was ik om mijn pupjes terug te zien.
Het spijtige was dat zij niet zo enthousiast waren als ik (lees: wat terughoudender dan Kinjo of Mahika), maar dat kon de pret niet bederven. Ik vond het super om hen te zien en te aaien, al was het aaien soms maar van korte duur ;-)
Als ik ze zo samen zie, lijken ze echt superhard op elkaar. Alleen Mika (wolfsklauwtje) valt een beetje 'uit de toon'. Hij was van in het nest al anders van vacht, en hij is het ook helemaal gebleven. Hij lijkt echt meer op zijn papa.
Bij de andere pups zie je heel goed dat Nuka de mama is.  Ondertussen heb ik al 6 van de 7 pups teruggezien en persoonlijk vind ik dat Malu en Aisa hard op elkaar lijken. En Kinjo, Thorack en Mahika ook. Mika is wat anders. Maar ze zijn gewoon allemaal even knap voor mij!

Nadat iedereen wat op zijn plooi was gekomen, zijn we een wandelingetje gaan maken, dwars door het bos. Ikzelf heb dan niet zoveel foto's kunnen maken, aangezien ik een klein Ambertje had, die doodmoe op de arm in slaap gevallen was.
Na de wandeling hebben we nog gezellig bijgekletst en van de hondjes genoten. 's Avonds werden we door Reinier en Agnes weer verwend met een lekkere maaltijd. Nadien konden we voldaan in ons bedje kruipen.
Zondag was het terug een beetje rustiger, dan hebben we gewoon buiten genoten van het zonnetje, van Amber en de hondjes.
Want ook Amber doet het super met de hondjes. Zij kon zelfs meer dan wij. Toen het bijna tijd werd voor Amber haar middagdutje, hebben we alles ingeladen, afscheid genomen en zijn we richting thuis vertrokken. We kregen zelfs nog een heus 'survivalpakket' mee voor onderweg. Jaja, Agnes en Reinier hebben ons serieus verwend! Het zijn dan ook schatten van mensen.

Kortom, het was echt een (bijna) supergeslaagd weekendje, waar ik enorm van heb genoten en dat zeker voor herhaling vatbaar is. Ik hoop nog steeds dat ze bij een volgende keer ook wat enthousiaster zijn haha, maar ze doen het goed, dus ik ben heel tevreden.

Bij Flora moeten we nog steeds op bezoek gaan. We zijn druk bezig om te kijken wanneer het beste gaat lukken. Maar regelmatig zie ik foto's van haar voorbij komen. En ze ziet er super uit!

Toen Mahika hier de laatste keer kwam logeren, vroegen haar baasjes of ze eventueel ergens in het Paasverlof ook op vakantie mocht komen. Tuurlijk mocht dit :D Ik heb niet liever. Van mij mag ze gerust elk weekend komen logeren.
Na een paar weekjes aftellen, was het dan zover. Op 17 april werd madam Mahika door haar baasjes gebracht. Weer een superblij weerzien en ook met de hondjes ging het goed. Alleen...ze was weer veel te hevig en dat vond mama Nuka niet alles, dus kreeg ze een knauw. Het bloedde een beetje, maar daar bleef het bij.

Op vrijdag was het vergadering van de BSWV en ik had Mahika meegenomen naar daar. Het was meer een puppenvergadering, want ook Mischka, Metca en Indira waren er. Mischa en Metca zijn geboren eind november 2013 en Indira zag het levenslicht in januari 2014. Dus allemaal nog puppy's :-)

Alhoewel ikzelf ervaring heb (gehad) met kwijlende, kotsende en kakkende hondjes in de auto en de baasjes van Mahika mij gewaarschuwd hadden, was ik bij aankomst toch weer verbaasd wat er allemaal kan uitkomen...
Ik was nog maar net onderweg of er kwam mij al een speciaal parfum tegemoet vanuit de koffer. Stoppen was niet echt een optie, dus doorgereden. Toen ik op mijn bestemming kwam, deed ik de koffer open en wat ik zag was gewoon...BWEIK
Bij Mahika was het er langs alle kanten uitgekomen en ze zag er gewoon verschrikkelijk smerig uit. Dus haalde ik haar uit de wagen. Mijn plan was om haar met de leiband eventjes aan de trekhaak te hangen, zodat ik het een beetje bij elkaar kon ruimen, maar Mahika dacht daar helaas anders over. Zij dacht dat ze terug in de auto moest en ik kon haar niet van het tegendeel overtuigen...zo kwam het dat ze zicht uit haar harnasje trok en het op een lopen zette. Mijn hart ging nogal tekeer. Maar uiteindelijk kon ik ze een paar huizen verder, in de tuin toch aanhalen.
Daarna heb ik haar maar eerst bij de andere hondjes gezet. Ze vond het wel leuk, zoveel vriendjes, maar moest toch eventjes bekomen van de autorit. Na al het puppygeweld, konden we aan de vergadering beginnen. En nadien, voor de terugweg, heeft ze het vrij 'proper' gehouden.  

Op zaterdag zijn we dan een bezoekje gaan brengen bij Indira en Sarabi. Weer de auto in, maar gelukkig alleen maar kwijl deze keer. Ik had ze dan ook nog geen eten gegeven voor we vertrokken. In de tuin hebben ze heerlijk gespeeld met elkaar. Het is toch superleuk om te zien als hondjes zoveel plezier hebben samen. Na een paar uurtjes te ravotten, zijn we terug naar huis gereden. Weer heeft ze het vrij proper gehouden in de auto.

In de late namiddag ben ik dan met Nuka en Mahika een wandelingetje gaan maken op het veld. Daar heb ik ze allebei losgelaten, zodat ze eens goed konden lopen, maar mama Nuka ging liever in het gras liggen of pootje baden in de beek.
We liepen door het veld en af en toe zag je wel een kangoeroe tussen het hoge gras. Echt super om te zien. Alleen...ik bleef niet lachen. Ik liep verder en dacht dat Mahika volgde, maar nee hoor, mevrouwtje had een beek gevonden...een vuile, zwarte, stinkende sloot...en ze had er natuurlijk niets beter op gevonden dan zichzelf te trakteren op een heerlijk modderbadje. Gelukkig luistert Nuka nog een beetje, zodat zij er ook niet bij lag te rollen. Zij had er enkel nog maar met de pootjes in gestaan. Zodus ging ik naar huis met een heerlijk parfum rondom mij.

Een dagje later zijn we met zijn allen gaan wandelen: Amber, Kenny, ik, Nuka, Kendo en Mahika. Ik had ook mijn fototoestel meegenomen deze keer. Sinds lange tijd had ik Kendo nog een keertje los gelaten. De laatste tijd durf ik niet zo goed meer, omdat hij meestal niet terugkeert. Maar gewapend met lekkere worst en kaas en met Kenny erbij, durfde ik het nog een keertje te riskeren. En ik moet zeggen, hij was superflink! Ben fier op mijn ventje! Ik moet zeggen ze kwamen alle 3 wel vlotjes voor een stukje worst. Met z'n drieën hebben ze heerlijk lopen crossen op het veld, springend door het hoge gras, door de beekjes (jawel, weer die vuile, stinkende sloot). Kortom echt genieten was het. Ik moet jullie waarschijnlijk niet vertellen dat het daarna een rustig avondje werd. 

Verder hebben we gewoon enorm genoten van haar gezelschap. Wat is het een zalig hondje. En wat doet ze het goed. Je merkt ook dat ze Amber goed gewoon is, want ze is echt superlief met haar.

Ik ben nog steeds superfier op wat ik bereikt heb met 'mijn' pupjes. Het bloed, zweet en tranen, heeft geloond. En Mahika is echt een superhondje. Ze is echt open naar vreemden toe. In ieder geval veel vrijer dan Nuka en Kendo ooit geweest zijn op die leeftijd. Ze loopt met een losse lijn en is echt flink. 

Hopelijk blijft het zo! 

We zijn druk bezoekjes aan het plannen en in het mailverkeer dat daarmee gepaard gaat, kregen we enkele hele mooie foto's van Thorackje. En die wil ik jullie toch niet onthouden. Ook hij is superknap...of ben ik dan een beetje bevoordeeld?
Hij woont bij zijn overgrootvader Fango en 'zusje' Cheetah.
Zoals zijn baasjes zeggen...hij groeit heel hard en dat is te zien. Op de onderstaande foto's staat hij naast Fango en het verschil wordt inderdaad kleiner :-)