EINDELIJK zijn ze daar, onze langverwachte pupjes. Wat een 'bumpy ride'. Het begon allemaal op woensdag 28/08/2013. 
Toen ik 's morgens Nuka haar temperatuur opnam gaf die 36,9° aan. Hij was dus ongeveer 1° gezakt. 
Alles spannend, beetje lichte paniek want hoe lang zou het duren voor de pups er waren en nog belangrijker: zou Audry hier op tijd kunnen geraken om mij bij te staan bij de bevalling?

Rond 9u had ik voor alle zekerheid nogmaals de temperatuur genomen. Deze keer was het 36,6°, dus weer gezakt. Toch maar Audry verwittigt dat ze mocht gaan rijden.
Toen ze er rond 14u ongeveer was, was Nuka vrij onrustig (al een hele tijd), maar buiten wat weeën en af en toe jammeren, was alles goed. We begonnen te praten over wat er zou komen en hoe het allemaal zou moeten gebeuren.
Maar natuurlijk hebben we weer eentje die wat tegendraads doet.
Normaalgezien moeten de pups binnen 24u na de temperatuursdaling geboren worden. En mogen de persweeën niet langer dan 1u-1u30 aanhouden zonder dat er een pup uitkomt.

We gingen er van uit dat de temperatuur rond 10u gezakt was naar 36,6°. En toen begonnen we aan wat zou blijken een megalange tocht te zijn...
Nuka was onrustig, begon de kranten kapot te bijten, te jammeren...ze had duidelijk last van weeën. Vaak dacht Audry dat het er zat aan te komen, maar even vaak was het een teleurstelling toen Nuka weer 'stilviel'.
Uiteindelijk de avond, nacht en morgen doorgekomen, zonder praktisch 1 oog toe te doen (ok, misschien 1 klein oogje dan).
Donderdagochtend hadden we nog steeds niets en niets leek er op dat er ook snel verandering in zou komen. Nuka was onrustig en had pijn, maar verder dan de gewone weeën en 'slooptoestanden' ging het niet.

Toen hebben we wat overleg gepleegd, aangezien Nuka haar temperatuur ondertussen wat gestegen was (37,2°). Nuka had al weeën sinds woensdagnamiddag en de temperatuur was al gezakt. We zouden het nog even tot de middag geven Toen ineens ging het heel snel. Nuka lag op de zetel en Audry merkte op dat ze nu wel aan de persweeën begonnen was. Dus mevrouwtje maar in de werpkist gelokt. Had niet veel zin om haar in de zetel te laten bevallen. Maar dit bleek niet overeen te komen met de plaats die Nuka in gedachten had om te bevallen.
Rond 8u45 zijn dan de persweeën begonnen en Nuka deed allerlei pogingen om ons af te leiden om toch maar naar de zetel te kunnen gaan. Ze bleef er gewoon naar staren. Was echt grappig. Ook vond ze het nog nodig om achter een vlieg te jagen, terwijl ze de weeën onderging.
Het werd ook hier weer spannend, want normaalgezien moet er binnen het uur/anderhalf uur een pup geboren worden wanneer de persweeën begonnen zijn Maar nee hoor, er kwam niets. Toen we uiteindelijk iets zagen verschijnen waren we natuurlijk superblij. Nu moest het er nog alleen helemaal uit.
Ik heb mijn meisje proberen ondersteunen zodat ze zich kon afzetten tegen mij en jawel om 10u, na een vrij grote inspanning, werd de 1e pup geboren. Een kanjer van een wolfsgrauw teefje met een gewicht van 520 g (in kopligging). 
Toen Audry de pup aan het droogwrijven was en aan Nuka liet zien, kwam ineens gewoon de 2e pup eruit. Weer een teefje, nu van 505 g (stuit). En het ging in sneltempo verder want nadien kwam er nog een teefje van 450 g (stuit) en een reutje van 460 g (stuit). Dus op een kleine 40 min. hadden we al 4 pups.
Daarna ging het nog steeds vlot met een reutje van 398 g (kop), de topper: een stevige reu van 552 g (stuit), waarbij ze het opmerkelijk lastig had. Om dan het rijtje af te sluiten met een teefje van 426 g (kop).
Om 13u15 hadden we 7 mooie pupseltjes bij ons liggen. 

Wat een onbeschrijflijk gevoel om mee te maken. Nuka die zo op ons vertrouwt en zelfs na zo'n lange tijd weeën te hebben het echt super doet. Zeker voor een eerste keer. Ze bleef echt bijna heel de tijd rustig.
De hele wereld mag het weten ik ben super, maar dan ook S-U-P-E-R-F-I-E-R op mijn meisje. En natuurlijk ook op mijn ventje. Ondanks dat hij Nuka hoorde 'afzien' bleef hij nog vrij kalm.

Langs deze weg wil ik ook nogmaals Audry bedanken dat ze mij heeft willen bijstaan en begeleiden met de bevalling; Ik zou het zonder haar niet gekund hebben. We hebben het knap lastig gehad, maar het was het allemaal waard.

Nu kan ik lekker genieten van de lieve puppygeluidjes en het mooie, nieuwe leven dat bij ons ligt. Maar eerst een lekkere douche, want dat heb ik wel verdiend!

Nog eventjes allemaal op een rijtje:
Pup 1 (witte achterpootjes): geboren om 10u - Gewicht: 520 g - Teef
Pup 2 (grijs bandje): geboren om 10u05 - Gewicht 505 g - Teef
Pup 3 (paars bandje): geboren om 10u22 - Gewicht: 450 g - Teef
Pup 4 (rood bandje): geboren om 10u42 - Gewicht: 460 g - Reu
Pup 5 (wolfsklauwtje): geboren om 11u25 - Gewicht: 398 g - Reu
Pup 6 (zwart bandje): geboren om 12u10 - Gewicht: 552 g - Reu
Pup 7 (nagellakje): geboren om 13u15 - Gewicht: 426 g - Teef

Time flies zeggen ze wel eens, maar niet als je zo naar iets uitkijkt. 

We zijn ondertussen aangekomen op dag 63, maar alles is nog rustig. 
Nuka eet nog goed, temperatuur is nog niet echt gedaald,...
Wel is ze met momenten bezig een nestje te maken in de kist en ook de pupjes beginnen enorm te 'rommelen' in haar buikje, maar tot hier toe is er dus nog niets veranderd en hebben we nog steeds 2 hondjes :-)
Kendo 'waakt' zelfs over zijn 'vrouw en kinderen'.
Benieuwd hoe hij er gaat op reageren, eenmaal ze er zijn.

Ik merk wel bij Nuka dat ze meer een 'hang'-buikje heeft, maar dat komt waarschijnlijk doordat de pupjes zich aan het opmaken zijn om het geboortekanaal in te dalen, richting uitgang. Je ziet ook dat ze er last van heeft, ze kijkt je dan aan met die puppy-oogjes en komt heel vaak knuffelen.
Ik slaap dus ook al een paar nachten naast de werpkist, maar als ik dacht comfortabel te liggen, dan heeft Nuka daar toch al elke keer een stokje voor gestoken. Mevrouw geneert haar niet om praktisch het volledige matrasje in te pikken. Misschien is het een optie dat ik in de werpkist ga liggen en madam op de matras, kwestie dat ik ook nog wat plaats heb. :-)

Amber kijkt ook enorm uit naar de puppy's. Zo heeft ze een babypopje van Duplo en dat is een 'poepie'. En in Nuka haar buikje zitten ook 'poepies' :-) Ze is zoo lief met Nuka en gaat haar zelfs zachtjes over haar buikje wrijven. Enorm schattig om haar zo bezig te zien. En ook om te zien dat Nuka haar zo vertrouwt, want ze draait haar echt nog meer op haar rug, zodat Amber goed aan haar buikje kan.

Tussendoor heeft mevrouwtje Nuka ook nog eens het lumineuze idee om eens achter een vlieg te jagen, kwestie dat de tijd voorbij gaat natuurlijk :-)

Weer eventjes tijd voor een update.
Vandaag zitten we al bijna op het einde van dag 60. Nog een paar daagjes en dan kunnen we eindelijk de kleine bubbeltjes in levende lijve zien. Ik kijk er enorm naar uit.
Ik was mij daarstraks aan het bedenken dat het toch raar is dat we bij een kat ons 'geen zorgen' maken, die bevalt in de ene of andere doos, vaak zonder dat we het zien en daar gaat het toch ook goed? Terwijl nu, jonges toch, wat een gedoe eigenlijk :-)
Ben zo nerveus als ik groot ben, al zoveel voorbereidingen getroffen, zaken gehaald voor het geval dat... Terwijl het eigenlijk gewoon de natuur is.

Ik neem elke dag een aantal keer Nuka haar temperatuur op, maar hij is nog steeds dezelfde. Ik merk wel dat mijn meisje het zwaar begint te krijgen. Ze slaapt heeel veel en beweegt praktisch niet om het zo te zeggen. Ze eet wel nog flink haar eten op en als er koekjes in de buurt zijn dan staat ze ook op de eerste rij, maar toch... het begint te wegen voor haar. Dat merk je gewoon. Ze heeft zo'n blik in haar oogjes...*zucht*. Nog eventjes volhouden meid, je kan het!

's Avonds kruipt ze vaak in de werpkist, met of zonder Kendo. En vanaf vanavond slaap ik beneden bij haar. Ik dacht gisteren nog eens goed in mijn eigen bedje te slapen, maar helaas, ik heb liggen draaien en keren en woelen en heb praktisch elk uur van de nacht gezien. We zullen het maar op de stress steken. :-)

Morgen nog eens de camera testen en de batterijen allemaal opladen, zodat ik alles bij de hand heb en dan denk ik dat ik er 'klaar' voor ben.

Ik heb nog wat foto's en een filmpje, zodat jullie toch wat kunnen meegenieten...Het filmpje vind ik persoonlijk zoooo mooi. Je ziet echt een pupje helemaal 'verkruipen' in haar buikje. 

Ik geniet van die bubbeltjes, iedere dag, maar nog meer geniet ik van wat ik binnen heel korte tijd mag meemaken, samen met mijn meisje <3<3<3 

Vanaf vandaag ben ik terug begonnen met de temperatuur te meten, zodat ik direct kan zien of er iets op til is of niet. Ook ben ik nog de laatste spulletjes gaan halen, zodat ik (hopelijk) helemaal voorbereid ben.
Nu nog volop genieten van de 'bubbeltjes' in Nuka's buikje...nog 7 dagen <3

Zoals elke dag, leg ik mijn hand op Nuka haar buikje. En toen ineens... voelde ik kleine 'bubbeltjes'. Wat was het super om dat te voelen. Toen ik nadien mijn fototoestel nam om te filmen, zag ik ze ook effectief bewegen. Je moet wel goed kijken, maar jawel het is daar een vrolijke bende binnen in mama Nuka haar buik. Hopelijk kan ik de komende dagen nog mooie filmpjes maken van de bewegingen in de buik.

Nuka ligt meer en meer op haar zij, want haar buikje wordt dikker en dikker, maar volgens Katleen en Kevin is ze heel mooi zwanger :-) en dat kan ik alleen maar beamen. Ze slaapt veel meer dan anders, maar als het voor knuffeltjes of eten is, dan is ze er als de kippen bij. Ze is ook enorm open naar iedereen heb ik de indruk. 

Toen Katleen en Kevin hier woensdag waren, wilden ze natuurlijk ook wel een keertje voelen. En jawel ook bij hen waren de pupjes actief. Nuka die genoot van de aandacht die ze kreeg en bleef supergoed liggen in de welbekende 'saartjeshouding'. Zo konden we de pupseltjes ook goed zien bewegen in haar buik. Wat is het toch een mooi gezicht. Doet me een beetje terugdenken aan toen ik zwanger was van ons Amber. Ik vond het echt fantastisch om haar in mijn buik te voelen. Net zoals ik het nu super vind om die kleine wondertjes te zien en voelen.

Donderdag zijn Jean en Eliane de werpkist komen brengen, wat een kingsize bed heeft Nuka nu. Ik denk dat we er gewoon een logeerbed bij hebben. Amber heeft Jean enorm goed geholpen met vijsjes aangeven en zorgde ervoor dat de werpkist in 'no time' in elkaar stond.(zo een afjager) Nadien hebben we er wat snoepjes in gedaan, zodat ze er toch een keertje inging.
Momenteel ligt ze nog liever in de zetel. En is Kendo diegene die in de werpkist gaat liggen.
Ik zie het zo voor mij: Kendo ligt in de werpkist en Nuka bevalt in de zetel...maar daar steek ik dan wel een stokje voor!

Momenteel ben ik nog een beetje verder spullen en materiaal bij elkaar aan het sprokkelen voor de bevalling. Want die komt steeds dichter en dichter. Vind het echt enorm spannend. Ik probeer alles al wat bij elkaar te leggen voor als het zover is.Maar toch heb ik schrik dat ik iets vergeet. Maar dat zal niet beteren vrees ik. Ik denk dat de stress alleen maar zal toenemen.

Nu gaat het toch spannend worden met nog 10 dagen te gaan...

Hier zijn we weer voor een update-je. De laatste tijd zijn we toch al een paar keer op puppybezoek geweest. Zo zijn we begin augustus op bezoek geweest bij Shaetano, een halfbroertje van onze Kendo. Was wel leuk en tegelijk best spannend. Dit was voor Kendo de ideale voorbereiding op wat hem binnen een aantal weken te wachten staat: een evenbeeld van hem. Hij bleef er vrij rustig in en liet gewoon op een rustige manier merken dat hij er geen zin in had. Ook voor ons Amber was het een testje. Zij gaat binnenkort toch een hele tijd in puppygezelschap vertoeven, dus was eigenlijk wel benieuwd hoe ze het deed. En jawel, ze deed het super: Ze was keilief en ging Shaetano zijn speeltjes brengen, aaien en wou kusjes geven. Alleen toen hij een beetje te enthousiast begon te likken, vond ze het minder.

Afgelopen donderdag ben ik ook nog (ter voorbereiding) op puppybezoek geweest bij Karen, Robert, Lotje en Pleun. Pleun, een zusje van Nuka heeft op 19 juni 2013 een 'girl power'- nestje geworpen van 5 meiden. Voor de dames naar hun nieuwe baasjes vertrokken, moest ik toch nog eens kennismaken met hen.
Nu de bevalling dichter en dichter komt, was het ook leuk om de verhalen van Karen te horen. Zij gaf me nog tips voor als het zover is. Ik kan wel zeggen dat ik weer wat bijgeleerd heb.

Met iets meer dan 2 weken te gaan. Begin ik stilletjes aan al het 'materiaal' bij elkaar te sprokkelen: dekens, lakens, doeken, gaasjes, Betadine, keukenweegschaal, druivensuiker voor mijn meisje, krantenpapier, ... en nog veel meer. Kwestie van goed voorbereid te zijn. Ik ben ook volop aan het lezen in het boek der boeken: 'De geboorte bij de hond' van C. Naaktgeboren. Praktisch iedereen heeft het over dit boek, de bijbel van de bevallingen bij de hond als het ware. Dus dan kan ik natuurlijk niet achterblijven. Ik mocht het lenen van Katleentje (dankjewel sjoe!) en ben er ijverig in aan het lezen.

Donderdag komt de grootste verandering (op de bevalling na dan), dan komen Jean en Eliane de werpkist, puppyhekken, warmtelamp,... brengen. Heel lief van hen dat ik dit mag lenen, dus hierbij een welgemeende dank je wel!
Nu zijn we hier druk bezig met plaats ruimen voor de kist. Ben nieuwsgierig naar de reactie van de hondjes eens de kist ons interieur 'verfraait'. 

En dan nu een beetje meer over ons aanstaande moedertje. Nuka is al redelijk in omvang toegenomen. Ze krijgt nu puppybrokken bij haar gewone brokken, krijgt praktisch elke dag een yoghurtje en wordt verwend. Ze ligt het liefst languit in de zetel en slaapt ook beduidend meer (als dat al kan hehe). Als we met eten bezig zijn, of ze denkt maar dat we
met eten bezig zijn, dan staat ze daar. Altijd in de hoop dat er ergens wel een kruimeltje ofzo afvalt, en jawel vaak heeft ze ook dat geluk. Ze komt enorm veel knuffelen, maar dat deed ze vroeger ook, hoewel ze nu nog heviger knuffelt.

In aanloop naar de bevalling heb ik afgelopen week elke dag 's morgens en 's avonds haar temperatuur genomen. Kwestie dat we weten wanneer de bevalling er zit aan te komen. In principe is het zo dat wanneer de temperatuur ineens daalt,
er binnen de 24 uur pups moeten liggen.

Kendo, ja hij wordt papa, maar of hij daar nu wakker van ligt...? Haha, die blijft zijn gewone zelve: energiek, deugeniet, pikkedief, maar ook nog altijd heel lief. Hij probeert nog steeds 'zot' te doen met Nuka. Dan komt hij op haar afgelopen, maar tot zijn grote spijt laat ze wel merken dat ze er niet zoveel behoefte aan heeft op dit moment. Ze gromt dan eens. En Kendo moest natuurlijk Kendo niet zijn als hij toch nog eens niet probeert om haar te overtuigen, maar helaas.

Zo, hierbij zijn jullie weer een beetje op de hoogte. Ik heb nog een paar foto's van het buikje van Nuka. En we tellen natuurlijk in spanning verder af...tot 27 augustus!