Vandaag zijn de pupseltjes al 2 weken. En wat een verandering al. Eigenlijk bijna niet te geloven hoe snel alles gaat. Bij de mens gaat het al snel, maar bij de hondjes gaat het nog sneller. Op die 2 weken zijn ze uitgegroeid van kleine wormpjes naar kleine hondjes die de 'grote wereld' en elkaar beginnen te verkennen. Erg leuk om te zien.
De oogjes zijn nu ook bij alle pupjes open. Ze beginnen rond te 'stappen', gaan op hun poep zitten, beginnen elkaar te bijten en likken. Alles begint vlotter en vlotter te gaan.
Als mama Nuka in de werpkist komt, moet je ze echt zien reageren. Ze worden helemaal zot als mama er bij is, want dat betekent dat de melkbar geopend wordt en dan willen ze allemaal om ter snelst bij de beste tepel geraken. Je merkt zelfs dat ze wat gefrustreerd zijn als het niet direct lukt. Dan beginnen ze echt te neuten.
De oogjes zijn nu ook bij alle pupjes open. Ze beginnen rond te 'stappen', gaan op hun poep zitten, beginnen elkaar te bijten en likken. Alles begint vlotter en vlotter te gaan.
Als mama Nuka in de werpkist komt, moet je ze echt zien reageren. Ze worden helemaal zot als mama er bij is, want dat betekent dat de melkbar geopend wordt en dan willen ze allemaal om ter snelst bij de beste tepel geraken. Je merkt zelfs dat ze wat gefrustreerd zijn als het niet direct lukt. Dan beginnen ze echt te neuten.
2 weken zijn ze al, dat wil ook zeggen dat ze de 1e keer ontwormd moeten worden, dus hebben we dit vandaag ook maar gedaan. Wat een belevenis zeg, en content dat ze waren...NOT. Het was niet simpel, maar het is toch gelukt.
Ik deed wat van de pasta op mijn vinger en liet ze het aflikken, of dat was het plan... Maar helaas, een Saarloos (hoe jong ook) zou geen Saarloos zijn, als het allemaal zo simpel zou gaan. Ze begonnen er aan te likken, maar al gauw was het een gejammer en geschud met het hoofdje en leek het net of ze aan het verdrinken waren. Stelletje overdrijvers! :-) Ze wilden dus ook niet meer verder likken, dus wreef ik het maar in de mond. Toen ik ze daarna terug neerzette in de kist, liepen ze in het rond, wat uit hun doen, om dan in een diepe slaap te vallen. Ahja, tegenstribbelen is zoooo vermoeiend.
Na de siësta was het tijd om weer wat foto's te nemen van hen. Waarvan onderstaande het resultaat:
Ik deed wat van de pasta op mijn vinger en liet ze het aflikken, of dat was het plan... Maar helaas, een Saarloos (hoe jong ook) zou geen Saarloos zijn, als het allemaal zo simpel zou gaan. Ze begonnen er aan te likken, maar al gauw was het een gejammer en geschud met het hoofdje en leek het net of ze aan het verdrinken waren. Stelletje overdrijvers! :-) Ze wilden dus ook niet meer verder likken, dus wreef ik het maar in de mond. Toen ik ze daarna terug neerzette in de kist, liepen ze in het rond, wat uit hun doen, om dan in een diepe slaap te vallen. Ahja, tegenstribbelen is zoooo vermoeiend.
Na de siësta was het tijd om weer wat foto's te nemen van hen. Waarvan onderstaande het resultaat:
En Amber...die ziet het volledig zitten met de puppy's. Ze wil ze steeds maar knuffelen, zoentjes geven, aaien, ... en staat meerdere keren per dag aan de werpkist. Ze wil ook graag helpen met wegen en is er als de kippen bij als er een pupje wordt opgepakt. Echt superlief en zacht hoe ze met de pupjes omgaat.