Het moest er 'ooit' van komen, maar de grote vraag blijft altijd: Wanneer?
Nuka is vrij regelmatig wat de loopsheid betreft. Meestal zit er 12-13 maanden tussen. 1 keer was er een uitzondering. Toen ik in december '11 bevallen ben van Amber, was het al na 8 maanden dat ze terug loops was. Daarna zat er zelfs bijna 14 maanden tussen. De laatste keer dat ze loops was, was in juni, meer bepaald de 10e. Toen hadden we wel al beslist dat we graag een nestje wilden, dus werd Nuka gedekt door Kendo, en mocht hij gewoon lekker thuis blijven.
En nu, na 8 maanden, is ze dus terug loops.
Meestal merk ik een hele tijd op voorhand dat Kendo, Nuka meer begint te likken. Maar dan duurt het meestal nog een paar maand voor het echt zover is. En nu viel het mij dus op dat hij het ook meer begon te doen. Dus begon ik eventjes zijn vaste logeeradresjes te contacteren om te zien of het voor hen zou lukken. Er was namelijk op beide plaatsen een pupje bijgekomen.
Bij zijn papa Jenko kon het, maar het werd een beetje afwachten natuurlijk, daar was ondertussen een reutje bijgekomen van nog geen jaar oud. Dus hadden we besloten om het eerst te testen of het zou lukken, we hadden nog wel tijd...dachten we.
Natuurlijk loert Murphy altijd om de hoek en net die moment viel ik ziek. Ik had een bronchitis, waar ik dus niet goed vanaf geraakte en ik moest voldoende rusten. En jawel, mevrouwtje Nuka vond het tijd om nog eens loops te worden.
Dat was dus echt 'kak'. We hadden gewoon nog niets 'getest', ik voelde mij ook niet echt super om het te testen...dus dan maar een 3e oplossing zoeken, want 1 ding was zeker: we wilden geen pupjes!
Dus dan maar geprobeerd bij Katleen en Kevin. En godzijdank, hij mocht komen logeren! Het enige spannende was dat ze een weekje met vakantie gingen en de dag dat ze terugkwamen, zou Nuka op dag 12 zitten. Wetende dat de eerste dekking in juni op dag 15 was, en dat Kendo vanaf dag 12 de vorige keren ook al uit logeren ging.
Dus die zondag ging ik met zijn 'valiesje' richting Katleen en Kevin, en we werden daar hartelijk ontvangen door Sarabi, Eska en de baasjes. Die zagen het helemaal zitten.
Met een klein hartje vertrok ik terug naar huis, wetende dat ik hem een tijdje zou moeten missen, maar al snel kreeg ik een foto door waarvan ik helemaal smolt. Ik wist, dit komt dik in orde.
Thuis gekomen, was het natuurlijk heel wat minder, want Nuka miste haar ventje. Ze ging hem overal zoeken. Ook 's nachts in de bench was ze helemaal over haar toeren, want ja haar ventje lag niet naast haar.
Dus daarom besloten we om haar gewoon los in huis te laten slapen en dat scheelde al heel wat nachtlawaai.
Na bijna 3 weken was het dan EINDELIJK zover en kon ik mijn ventje gaan halen. We hadden al eens een paar dagen eerder geprobeerd om hem terug te halen, maar we wilden het risico niet nemen, ze waren nog iets te 'enthousiast' laten we maar zeggen.
En jawel, nu was het terug zoals normaal. Nuka helemaal door het dolle heen, Kendo was ook best tevreden om terug thuis te zijn, alleen Sarabi zit nu een beetje met een gebroken hartje volgens mij, want die 2 konden het uitstekend met elkaar vinden!
Ik heb wat foto's van Katleen en Kevin gekregen:
Nuka is vrij regelmatig wat de loopsheid betreft. Meestal zit er 12-13 maanden tussen. 1 keer was er een uitzondering. Toen ik in december '11 bevallen ben van Amber, was het al na 8 maanden dat ze terug loops was. Daarna zat er zelfs bijna 14 maanden tussen. De laatste keer dat ze loops was, was in juni, meer bepaald de 10e. Toen hadden we wel al beslist dat we graag een nestje wilden, dus werd Nuka gedekt door Kendo, en mocht hij gewoon lekker thuis blijven.
En nu, na 8 maanden, is ze dus terug loops.
Meestal merk ik een hele tijd op voorhand dat Kendo, Nuka meer begint te likken. Maar dan duurt het meestal nog een paar maand voor het echt zover is. En nu viel het mij dus op dat hij het ook meer begon te doen. Dus begon ik eventjes zijn vaste logeeradresjes te contacteren om te zien of het voor hen zou lukken. Er was namelijk op beide plaatsen een pupje bijgekomen.
Bij zijn papa Jenko kon het, maar het werd een beetje afwachten natuurlijk, daar was ondertussen een reutje bijgekomen van nog geen jaar oud. Dus hadden we besloten om het eerst te testen of het zou lukken, we hadden nog wel tijd...dachten we.
Natuurlijk loert Murphy altijd om de hoek en net die moment viel ik ziek. Ik had een bronchitis, waar ik dus niet goed vanaf geraakte en ik moest voldoende rusten. En jawel, mevrouwtje Nuka vond het tijd om nog eens loops te worden.
Dat was dus echt 'kak'. We hadden gewoon nog niets 'getest', ik voelde mij ook niet echt super om het te testen...dus dan maar een 3e oplossing zoeken, want 1 ding was zeker: we wilden geen pupjes!
Dus dan maar geprobeerd bij Katleen en Kevin. En godzijdank, hij mocht komen logeren! Het enige spannende was dat ze een weekje met vakantie gingen en de dag dat ze terugkwamen, zou Nuka op dag 12 zitten. Wetende dat de eerste dekking in juni op dag 15 was, en dat Kendo vanaf dag 12 de vorige keren ook al uit logeren ging.
Dus die zondag ging ik met zijn 'valiesje' richting Katleen en Kevin, en we werden daar hartelijk ontvangen door Sarabi, Eska en de baasjes. Die zagen het helemaal zitten.
Met een klein hartje vertrok ik terug naar huis, wetende dat ik hem een tijdje zou moeten missen, maar al snel kreeg ik een foto door waarvan ik helemaal smolt. Ik wist, dit komt dik in orde.
Thuis gekomen, was het natuurlijk heel wat minder, want Nuka miste haar ventje. Ze ging hem overal zoeken. Ook 's nachts in de bench was ze helemaal over haar toeren, want ja haar ventje lag niet naast haar.
Dus daarom besloten we om haar gewoon los in huis te laten slapen en dat scheelde al heel wat nachtlawaai.
Na bijna 3 weken was het dan EINDELIJK zover en kon ik mijn ventje gaan halen. We hadden al eens een paar dagen eerder geprobeerd om hem terug te halen, maar we wilden het risico niet nemen, ze waren nog iets te 'enthousiast' laten we maar zeggen.
En jawel, nu was het terug zoals normaal. Nuka helemaal door het dolle heen, Kendo was ook best tevreden om terug thuis te zijn, alleen Sarabi zit nu een beetje met een gebroken hartje volgens mij, want die 2 konden het uitstekend met elkaar vinden!
Ik heb wat foto's van Katleen en Kevin gekregen: