Rond 12u30 kwamen we bij hen toe. Aangezien we de hondjes mee hadden, had ik mij voorgenomen dat ik eerst eventjes alleen zou binnen gaan. Want als ik terug denk aan hoe Mahika reageerde toen ze mij zag...dat vinden onze hondjes veeel te druk. Dus ik ging de poort door en ging op mijn hurkje zitten. Ik had ook wat lekkers in mijn hand, maar toch bekeek ze het vanop een afstandje. Helemaal anders ook dan bij Mahika, maar ja Mahika is dan ook zoveel weken langer bij ons gebleven.
Als ik heel eerlijk ben, vond ik het een beetje 'jammer', ik had zo gehoopt dat ze even uitbundig zou zijn als Mahika. Maar aan de andere kant, het is niet abnormaal natuurlijk.
Ik merkte wel dat er ergens een belletje aan het rinkelen was bij haar...ze wist alleen niet echt goed waar. Ook haar baasjes zeiden het dat ze toch net iets anders reageerde dan op andere vreemden. Het was ergens iets tussen onder de buik kwispelen en terwijl wat 'brommen'. Net zoals haar papa kan 'brommen'.
Toen moeder en dochter eventjes wat hebben rondgelopen, was het de beurt aan papa Kendo. We hielden Nuka eventjes apart, zodat ook hij op zijn gemak kon 'kennismaken' met zijn dochter.
Net zoals toen met Mahika, hadden we Kendo ook deze keer even zijn muilkorf opgezet. Echt gewoon uit voorzorg, omdat we de vorige keer zagen dat hij nogal hevig op Mahika vloog. Maar ook deze keer ging het na 10 min. zo goed dat de muilkorf gewoon terug in de wagen verdween. En zo liepen mama, papa en dochter vreedzaam rond. Mama en papa druk aan het 'afbakenen' en Malu er vrolijk achteraan.
Onze Kendo is een waterrat, dat weten we, maar we hadden er natuurlijk geen erg in dat er bij Malu een vijver in de tuin was.
Na een paar minuten zat hij er dan ook in, gevolgd door Nuka. Daar stonden we dan met 2 heerlijkgeurende *ahum* honden NOT!
Na een tijdje was het voor ons ook wel eens nodig om de beentjes te strekken, dus zijn we een wandelingetje gaan maken. Wat een omgeving om te wandelen. Je ziet gewoon overal vlakte, echt super. Ondanks dat we bijna wegwaaiden, heeft het echt deugd gedaan. Kendo heeft zich overigens voorbeeldig gedragen. Vaak heeft Kendo geen oren en als we hem bij ons roepen dan loopt hij gewoon verder door. Nuka daarentegen is helemaal anders, die blijft wel in onze buurt. Dus toen Malu ineens iets gezien had en weg was, zag ik Kendo er achter aan gaan...ik dacht ja, hier staan we nu wel voor een tijdje waarschijnlijk, maar niets was echter waar, want na een paar keer roepen kwam hij heel flink terug...gevolgd door Malu.
Na het wandelingetje, hebben we Malu eventjes in haar bench gezet, zodat ze wat kon rusten. Want zij was bijlange nog niet moe.
Na het eten lieten we Malu uit de bench en dan is het heel eventjes mis gegaan. Blijkbaar was er een varkenssnuit, die we over het hoofd hadden gezien, achtergebleven in de bench. En Nuka had dit wel gezien. Zij naar buiten met de snuit en Malu wou die natuurlijk ook. Nu ja, dat vond mama niet echt een strak plan, dus die gaf Malu een knauw. Met wat schrammen bij Malu tot gevolg. Ze was ook helemaal onder de indruk van mama en durfde niet zo goed meer in de buurt komen van haar. Na eventjes te bekomen, zijn we dan met z'n allen terug naar buiten gegaan en toen ging het terug al beter. Zo hebben we toch op een positieve manier, een perfecte dag afgesloten.
Daarna terug de auto in, richting huis, maar van die rit heb ik niet zo veel meer meegemaakt, want vrijwel onmiddellijk nadat we vertrokken waren, vielen mijn oogjes al toe.
Het was superleuk om Malu en haar baasjes terug te zien. En naargelang de namiddag vorderde, kreeg ik toch wel dikke zoenen van Malu! Dus mijn dag kon niet meer stuk! En ik heb er enorm van genoten. Tot de volgende keer!