De 7 kleine spruitjes doen het super en ook mama Nuka verdient een pluim. Ze is druk in de weer met poetsen en melk geven, kortom een supermama!
Wat is het genieten van die kleine frummeltjes en de geluidjes die ze maken, superschattig gewoon. Ik moet mezelf een beetje intomen met al die superlatieven, maar ik kan het echt niet anders beschrijven. Het is nu eenmaal zo :-)
De eerste nacht heb ik dus bijna geen oog toe gedaan. Zo ongerust dat er toch nog iets zou mislopen, zo opgedraaid van alle emotie, kortom een lastig nachtje. 's Avonds had ik de pups nog een keertje gewogen, om er toch zeker van te zijn dat ze allemaal lekkere mama-melk hadden binnengekregen. Ik was gerustgesteld want op een paar uurtjes tijd waren al de pupjes bijgekomen.
De volgende morgen begon ik dan met de dagelijkse dingen vanaf nu: allereerst Nuka en Kendo een luxe-ontbijt geven en daarna tijd om de pupjes te wegen. Best spannend: zijn ze bijgekomen/afgevallen? Moet ik een pupje meer in de gaten houden? Maar er was geen reden tot paniek, want de pups waren allemaal tussen de 20-50 g bijgekomen.
Misschien vragen velen zich af hoe Kendo reageert? Wel onze stoere papa is heeel flink. Hij is natuurlijk best nieuwsgierig naar die rare geluidjes en vraagt zich ook af waarom hij 's nachts alleen in de bench moet slapen en Nuka niet naast hem ligt. Maar hij doet het super. Hij is zo voorzichtig. Vaak, als de pups liggen te piepen, begint hij gewoon mee te doen.
Nuka houdt wel alles in de gaten en heeft hem ook al een paar keer weggejaagd. Hij kan komen kijken boven de werpkist, maar Nuka beslist nog steeds wanneer en hoe ver hij mag komen. 'Luistert' hij niet dan zal hij dat ook geweten hebben.
Ze begint wel steeds met een waarschuwing te geven naar hem. En ze vertrouwt natuurlijk ook op ons, want als wij bij haar zitten en Kendo komt wat verder doet ze niets, maar dan zeggen we ook wel tegen Kendo dat hij niet in de kist mag.
Met Amber geen probleem. Zij mag van Nuka naar de 'poepies' komen kijken en zelfs aaien. We laten haar nog niet in de kist zelf, maar ze mag wel al langs de kant naar de pups kijken en ze heel zachtjes aaien. We houden het natuurlijk goed in de gaten, want ook Amber is volgens mij al tot over haar oren verliefd op de pups, maar kan ze geen ongelijk geven natuurlijk want ze zijn zo schattig.
Volgens mij zit er toch al eentje met veeel karakter bij, amai, je zou haar moeten horen wanneer ze door mams gewassen wordt. Altijd het laatste woord willen hebben en zelfs al kleine blafjes. Daar gaan we zeker nog van horen.
Hieronder zullen we de pupjes eventjes met foto voorstellen.